Interview Raymon Tiggelaven in Euro Parrot

Hoe begon het?
 Als jongste zoon van zeven kinderen werd ik veelal bij de vogels neergezet. Vader en twee broers waren vogelaars dus kon het niet anders dat ik er middenin zwom.  Dankzij mijn vader en oudste broer Herman ,in 2009 overleden, staan hier kooien, beiden waren overactief in de vogelsport en kreeg ik ,als 8 jarige jongen, duifjes in de volière. Prachtige vogeltjes die ik nu nog heb, de zachte melodietjes en hun activiteiten blijf je van genieten en kan ik zomaar gadeslaan. Als kind zijnde kon ik er van genieten maar wilde het onderhoud wel eens laten versloffen, dan kwam Herman op me af en maakte mij op een fikse manier duidelijk dat ik de waterbakken moest schoonmaken. Altijd was ik her en der bezig met de vogels, in de praktijk leerde ik het wel en wee. Ik kon me verheugen en ontspannen als ik uit school en later werk zomaar tussen en langs de vogels bezig was, van de geluiden het observeren en handelen hier had ik voldoende aan. In de jaren 80 kweekten wij ,tamme, grasparkietjes en valken, veel mensen kwamen deze kopen, daar was een levendige handel in, zo waren er altijd vogelliefhebbers hier en was reuze gezellig. Er waren kippen en konijnen en had Pa een moestuin van 10X5 meter, een bloemenkasje sierde het geheel. Naast ons was een boerderij, 60 jaar geleden kon mijn vader een stuk grond en het huis van de boer kopen en hadden de beesten de ruimte. Mijn leven ging zo van1970 tot 2000.
 
Kwam er een omwenteling?
In Juli 2000 overleed mijn vader door een ongeluk. “Hij werd aangereden aan de overkant van deze straat door een snorfiets, de volgende dag overleed hij” Hij was een groot gemis en trok ik toen veelal naar mijn buurman en Herman toe. In december 2000 heb ik, de volières overgenomen en het huis van mijn moeder gekocht en kon mijn ,nu, 85 -jarige moeder gewoon op haar eigen stekkie blijven wonen met uitzicht op de volières met vogels. In 2009 ging haar gezondheid wat achteruit, maar met hulp ging dat ,tijdelijk, goed. Omdat de problemen met haar luchtwegen dusdanig werd moest ze opgenomen worden in het ziekenhuis, sinds 28 december 2009 woont ze nu in een bejaardenhuis en ga haar regelmatig bezoeken, ook wel met mijn 48 –jarige broer Jan hij woont een paar straten verder hier vandaan en is sinds 1990 intensiever met de vogelkweek bezig.Wij hebben een goede band met elkaar en helpen elkaar over en weer met de vogels, regelmatig drinken we een bakkie bij elkaar.Van tijd tot tijd haal ik mijn moeder op om  van alles nog eens te genieten. Als Jan er dan ook is, dan is het ,de een heeft vlees, de ander een BBQ en zitten we met elkaar te BBQ’en. Voor alle partijen is dat toch zo gezellig.
 
Andere koek?
Tot 2003 werkte ik ,als hovenier, bij een baas, zowel de eerste als tweede baas ging failliet omdat ik zoveel plezier in dit werk heb begon ik voor mezelf. De vogels kwamen daardoor op een laag pitje te staan, je moet heel veel investeren en op een rij zetten. Het werkterrein ligt hier in Hoevelaken, bij vaste klanten kom ik al 25 jaar en heb een reputatie. Karin werkt 3 dagen mee en een dame in dienst die werkt 36 uur. Het betreft onderhoud aan tuinen, bij huizen, appartementen, party –centrums ed. In de garage hangt het werktuig en staan de aanhangers om aan de VW -bussen gekoppeld te worden. Het bedrijf werkt voor particulier en bedrijf. Het is leuk dagvullend werk en ‘t loopt lekker.
In 2005 Kreeg ik de kans de woning van mijn buurman te kopen en werd bij het huidige getrokken.Als het budget het toelaat wordt het verbouwd tot een geheel. Ook in dat jaar werden er rondom ons Notaris woningen gebouwd, via kavel grondruil moesten de volières afgebroken worden en daarom de meeste vogels weg. Er kwam een garage van 7½ bij 12 meter, de houten volières die ,gedeeltelijk, eerder in 2002 vervangen werden door 15 ,aluminium, volières, werden opnieuw gezet achter de garage met een betonnen vloer ,is goed schoon te houden, en 40 boven de garage, in een hoek staat de ziekenkooi maar de stofzuiger wordt veel meer gebruikt. Het was Teun Lok die deze volières hier neerzette, zo ben ik bezig opnieuw te beginnen met uitsluitend Australische parkieten. Bij de 15 buitenvolières staat een tuinstel om er lekker bij te gaan zitten en alles te bekijken.
 
In 2007 ben ik getrouwd met Karin.We vormen nu een gezinnetje met Anthonie van 2½ jaar. Hij is naar mijn vader Toon vernoemd maar dan op de Engelse benaming. Hij gaat naar het kinderdagverblijf als Karin werkt, af en toe gaat hij mee en gaat zijn kruiwagen  ook mee, meteen gaat hij aan de slag om alles van A naar B te rijden. Spelenderwijs kopieert hij het een en ander. Eerst stak je heel veel tijd en geld in je hobby, nu is dat veranderd met weer hele mooie kanten. De Teckel Sonja is vier jaar evenals de kat Mies zij struinen overal rond, het voordeel is dat de kat de anderen van het terrein afhoud. De buren kweken muizen en wil er wel eens een deze kant opkomen dan heeft hij een extraatje.
 
Wat voer je?
Een speciale mengeling hardvoer haal ik bij Slaats, deze mengt het voer volgens een Brabantse methode. Ze krijgen het groenvoer los in de kooien gestrooid, Krachtvoer doe ik Orlux, CD eivoer en Forto kruidenextract in een bak, brokkelie -appel –rozenbottels –lijsterbessen –wortels, al wat het seizoen geeft met gekiemd duivenvoer en Kabale pitjes door het eivoer. In januari begin ik er mee op te starten, in de broedtijd elke dag. Trosgierst zijn ze gek op. Als ik ga voeren gaat Anthonie wel mee, ik heb een karretje en loop langs de kooien om de waterbakken schoon te maken, wat schoon is geef ik aan hem en zet hij het terug in de kooi, hij kan er nét bij, dat is zo een leuk gezicht en is jong geleerd.
 
Lees je vogelbladen?
 Ik werd op mijn 15de lid van de Kleurzanger in Ermelo, in december is dat 25 jaar, altijd interessant om de contactavonden te bezoeken.Tevens ben ik lid van de parkietensociëteit, onze vogels en de Euro Parrot, ik vind het vangnet leuk om zo andere vogelaars te leren kennen. Je stapt niet zomaar bij een vogelaar binnen, via dit blad is dat wel mogelijk en vind dat zo leuk.
 
Blijf je bezig?
 De grote volières moet ik het dak aanpassen en zo blijft er altijd wel wat te veranderen. Dat is zo mooi met deze kooien kun je ze altijd weer op een andere plaats neerzetten en passend maken.Er moet nog veel gebeuren en verandert worden, door de tijd zal dat gerealiseerd worden.Het broeden gaat leuk op het moment en ik zal altijd vogels blijven houden, dat is mijn grootste passie. Als ik vragen heb of er vogels bij wil hebben, zoek ik contact met Leo de Bot uit België hij heeft altijd voor mij datgene die ik zoek.
 
Ken je een markant persoon?
 Als eerste is dat Herman, van hem heb ik veel geleerd zoals hij adviseerde om de vogels te voeren, dat doe ik nog steeds trouwens en ging regelmatig met hem op pad naar kwekers. Reden we richting België, begonnen en eindigden we bij Leo de Bot, als we parkietengeluiden hoorden gingen we er op af, dat was toch zo een leuke tijd.Van mijn vader leerde ik meer tussen de vogels en hoe je moet handelen om je zakcenten te verdienen, als je wat wil eerst sparen en dan kopen, nooit je oude klompen weggooien voor je nieuwe hebt, zo ook de communicatie en gedrevenheid. Dit zijn markanten personen in mijn leven waar ik met hun (aan mij) doorgegeven kennis probeer door te gaan.

Bron: ’In het vangnet’ Euro-PARROT Juli/Augustus 2010